تاریخچه : آرامگاه حافظ شیرازی در جنوب دروازه قرآن و در شمال شهر شیراز واقع شده است. این آرامگاه به دلیل اینکه حافظ شیرازی را در خود جای داده به
حافظیه شیراز شهرت پیدا کرده است.
در تالار حافظیه اتاقی مربوط به دفتر و رسیدگی به امور آرامگاه و اتاقی متعلق به سازمان میراث فرهنگی وجود دارد. شمس الدین محمد یغمایی وزیر حاکم فارس بر فراز مقبره حافظ عمارتی گنبدی شکل بنا نمود که در مقابل این عمارت حوضی که آبش از رکن آباد تأمین میشد، ساخت. آرامگاه حافظ شیرازی در زمان صفویان و افشاریان مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. در حافظیه شیراز، به دستور کریم خان زند بر تربت شاعر آوازه سنگی مرمرین نهادند که دو غزل از اشعار حافظ به خط نستعلیق بر روی آن نگاشته شده است. هم چنین ایشان باغ بزرگی را در جلوی عمارت احداث نمود.
در سال 1315 هجری شمسی با طراحی آندره گدار فرانسوی و با نظارت علی سامی و با توجه به بهره گیری از عناصر معماری دوره کریم خان زند به بازسازی و ساختن بنای حافظیه شیراز پرداختند. خیابانی که مقبره حافظ شیرازی در آن قرار دارد در جهان صنعتی و مدرن نماد اسارت بوده و دلیل آن این است که از طریق شلوغی خیابان نمی توان آرامگاه حافظ را که نماد افکار عرفانی اوست را به خوبی نظاره گر بود.
از جمله آثار معروف این شاعر بزرگوار، دیوان حافظ شیرازی است و از شمار کتاب هایی می باشد که در هر خانه ایرانی در کنار دیگر کتب ها نگهداری و یافت می شود.